çekilmiş sulara hasret yıkık köprüler yapyalnız
bir uçuk maviye konmuş göçebe kuşlar uykusuz
adı konmuş bu yarışta ölüm önde bir at başı
almış başını akıyor uzaklara taşın yaşı
ve sen o dedelerini özler iken uykularda
akar Fırat
akar Dicle
akar gözyaşı
uykularda özlerken sen dedelerini ey çocuk
uçaklar gelir konarlar düşlerine bocuk bocuk
uzaktan gelir uçaklar benzerler göçmen kuşlara
ölümdür kanatlarında ölüm siyah koyu kara
kanatlarında ateştir yakar bahçeyi, evi, bağı
kanatlı enkazdır şimdi çocuğun o salıncağı
pembe renkli emzik halâ diri diri dudağında
mavi nazar boncukları nazar okurlar kolunda
uzakta dedelerine koşup kavuşuyor çocuk
gözlerinde başlamadan biten bir şey donuk donuk
sen bilirsin uzaklarda bitmeyen nedir Necibe
"ana gibi yâr, Bağdat gibi diyar" bir hoş efsane
altı ay yaz,altı ay kış bu âlemde ölüm hep var
şu uçuk maviye bari konmasa göçebe kuşlar...

Galip Sertel