14
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2739
Okunma
Sevgili Meselci ayna olmuştur.. Bu şiir yansımasıdır.. Teşekkülerimle...
Bir meselci anlattı
içindeki çocuğu,
bunu okur, duyarda
susturabilir misiniz
bendeki bu çocuğu..
Oynayalım demiş cevaben
kafiyeyi de tutturup.
Gökyüzüne çelme takmış esasen,
meseller okutturup.
Hadi saklanalım dışı, içi
solmuş insan yüzlerinden.
Çıkmayalım biri
Elma!!
Armut ! demeden.
Gözünü bağlayalım gel,
Sayıp o piti piti.
Ben biliyordum desin bir çocuk,
Bu büyüklerin hepsi deli..
Uçurtmalara tutunup,
uçalım şehirlerden.
yaşı başı unutup,
koşalım, çayır çimen.
İçimize oturan,
taşları kıralım gel.
beşi sana, beşi bana,
seçtim en yuvarlağından..
Biz çocuğuz da hala,
Ne zaman büyüdüler
bunca zamane evladı.
Bu saydığım oyunları,
acaba kaçı oynadı.
Top satıyor mu hala bakkallar?
Neden suskun bu sokaklar.
Ayşe, Elif, Ali, Jale
Hece kitaplarında kaldılar..
Koş İpek koş,
Bak bütün sokaklar boş.
Ali sütünü içmiş,
Jale okula gitmiş.
Ama mesel bitmemiş..
Moda olmuş biz büyüyemişken hala,
Büyüyüp de ufalan çocuklar.
Aaa çok akıllı teyzesi,
sayıyor 3 yaşında 100 e kadar.
Büyüyor içimizde kanayarak dünleri,
yarını koşuyorlar bugünden eze eze.
Bütün sınavlar bittiği gün gelince,
Göğüsleyecekler hiç atlamadıkları bütün ipleri...
Hiç hevesim kalmadı,
Artık oynamıyorum,
Bir sapan bulun bana,
kendimi vurmak istiyorum...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz