12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
957
Okunma
Âdemoğlu, sözün değerini bilmiyor
Yaşam ve ölümün iç içe’liğini.
Neden
her satır ve mısra ile
Ana rahmine döneriz?...
Üzülüyorum,
Yaban Kumrusu,
Zarf ile mazruf biririne karıştı
İzlediklerinden utanır oldu sözüm
Ve sol yanım budanıyor gün geçtikçe.
Sen kırık ötüşler bırakırsın evrene
Bizler ’söz’lenir ve söyleriz...