kendinden çıkarsa insan meşhur da olur göz önünde de. yazdıklarıyla şair olabilmek, asıl olan bu..

Cumhur Karaca

Eğer meşhur şair olmak istersen,
Ayakta görürsün hep rüya gardaş.
Ben kendimden taviz veremem dersen,
O zaman kim bile, kim duya gardaş.

Reklam ol, medyaya adını yaydır,
Adam bul, kendini ekrana koydur.
Besteye yakışır uyaklar uydur,
Kapat gözlerini doğruya gardaş.

Havadan, yağmurdan, sıcaktan bahset,
Mankenden, dansözden, köçekten bahset.
“Fahriye ablanın etekten” bahset,
Dokunma sabuna ve suya gardaş.

Selvi boylu olsun bütün kıtalar,
Dikkat et, yar zülfün ne yana tarar.
Saç rengiyle dolu bolca mısralar,
Sırala gözleri âhûya gardaş.

Bu çağda Yunus’un söyle, işi ne?
Yanma İbrahim’in hak ateşine.
Nemrutları methet, takıl peşine,
Atarlar Yusuf’la kuyuya gardaş.

Cüzdanını düşün, vatandan evvel,
İhanet edersen, alırsın Nobel!
Pisliği görsen de görmezlikten gel,
Burnunu tıka tüm kokuya gardaş.

Karışma her olur olmaz bir işe,
Hakkı söyleyerek dönülmez köşe.
ERBABİ atını sürdü hep boşa,
Kaldı en sonunda bak, yaya gardaş.

Mükemmel bir şiir. Gönülden kutluyorum.
Saygı ve hürmetlerimle.

Bu çağda Yunus’un söyle, işi ne?
Yanma İbrahim’in hak ateşine.
Nemrutları methet, takıl peşine,
Atarlar Yusuf’la kuyuya gardaş.

Cüzdanını düşün, vatandan evvel,
İhanet edersen, alırsın Nobel!
Pisliği görsen de görmezlikten gel,
Burnunu tıka tüm kokuya gardaş.

Karışma her olur olmaz bir işe,
Hakkı söyleyerek dönülmez köşe.
ERBABİ atını sürdü hep boşa,
Kaldı en sonunda bak, yaya gardaş.


Kutluyorum çok çok güzeldi dizeleriniz.
Saygı ve selamlarımla.