2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1014
Okunma
Yağmurlar yüreğimde konaklıyor
Beni affet Dünya
Çocukluğum çarmıhta lekeleniyor...
Çocukken
Tanrıların bize gülümsediğini sanıyorduk
(çocukların sanısı)
Güneş kültünden insanlar
Işığı siliyor
Işığın prizmalarında hücrelerim gerili
(binlerce eski şarkının hücreleri)
Tranvaylar bu şehirden
Negatifleri götürüyor
Yüreğim yaralanıyor...
Akdeniz yağmurlarında
Beş tane keman konçertosu
Hüznün resmini çiziyor.
Yağmurlar yüreğimde konaklıyor
Zehirli bir örümceğin ağını
Parçalayarak!
Sevgi Tanrıçaları bakıyorlar aynalara
Yolları kesmiş eşkıyalar gibi
Ürkünç bakışlarla...
Işığın çekim gücü azaldı
Şimdi ben hüzün
O orkestra.
Ayşegül Aşkım Karagöz
(Rüzgar çanları)
not: bu şiirim rüzgar çanları adlı kitabımda yayınlanmıştır
Cevap Yaz