6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1198
Okunma
Geceye döl atmış kısırlığın namlusu
Zaferlere yürürken kapı arkasında gölgesi
Bayraklarını açmış dilde kurşunların ucu
Dağlara yol alan yetim bakışı gururlu
Ağlamalarını sakladı
Gülüşlerini de
Öylesi hissiz kaldı bahar çiçeklerine
Yüreğine bastı bakışlar, ezdi
Meğer hep gözü gözünde olanlarınmış silahlar
Bir ses yankılansaydı duvarlarında
Bir el uzansaydı parmağına
Beslediği sevdası yormayacaktı gönlünü
Kimse hor bakmayacaktı alnına
Eşikten geçen telli duvaklı kuma
Hayallerine bıraktılar bir döl/ki
Kadınlığı utandı köşelerde ağlarken
Ebem kuşağında ala boyanırken, kimse görmedi
Oysa
Her gece anlatmıştı beşiğine masalını
Karalarken camların buğusuna kızlarının adını..
Sus kesildi
Yok artık kırık canlarda adı
Birkaç metrelik ipe çizdi son hüznündeki resmini
Nevim Karahan
Cevap Yaz