nisanı uğurlarken bir gece
baharı görmeyen su sesi
türküleşir dilinde anaların
elleri kuş kanadı çocuklar
yıldızların saçını örmekte
kazayla yuvarlanan taş
incitebilir bir kayayı
suyu ağlarsa balıkçılar
evhamlanmaz mı okyanus
mezarlıklar köstebek izi
ah bu kalbim...

dize ipe dizilse
sesi yitmez mi şiirin
muhalifler düzene yaslanırsa
kararır geleceği
karınca zamansız uyusa
uykuları kaçmaz mı yerkürenin
insana nicedir aç kaldırımlar
eli kulağında intiharların
ah şu gelgitlerin.

ar’dan yoksun
iki dudak arasında yiter birkaç nesil
akçe bileğitaşı kesileli gardı düştü bilimin
avrasyanın damarları lime lime zehir
börtü böcek her kanlı bir ihtilal yapabilir
ruhsal kırılmalarda
can çekişen bilinç
salaş tezgahlarda yine de kardelen
gücü gizemli nefes
tıkar söz boğazı
ah! o sessizligin

ses
se
s

sûr!




27 Nisan 2008
A v r a s y a