Güneş doğdu doğacak dağlar mosmor
Deniz eflatun
Datça uykuda Datça yorgun
Sabah yeli
Uzattı elini
Çağırdı beni
Gel dedi gel gezelim beraber
Rüzgar çılgın ben deli
Dolaştık baştan başa sahili
O bir şemsiye devirdi
Ben kağıtları uçurdum
İçimdeki çocuğu havalarda koşturdum
Şimdi gökyüzü yangın
Deniz altın
Çakıllar yakut renginde
Rüzgarın eli hala elimde
Geldik koca çınara
Yanyana oturduk
Konuşmadan konuştuk
Anlattı bana ağaçları dalları
Bende söyledim gönlümdeki hiç bitmeyen baharı
Güneşin ışıkları yayılınca Datça ya
Dedi benim işim bu kadar
Sana artık elveda
Yarın burada bu saatte görüşelim
Diyemedim ki Allah kerim
Güneş her gün doğar yeniden
Ama ben...
Çıkardım yüreğimi çınarın dibine gömdüm
Bedenim boş gönül kafesim bomboş
İstanbul a döndüm


CAN DOSTLARIMDAN ALTIN DAMLALAR

.........................................................................................................

Neşe Kızılyar’a
güne doğdu doğacak
mor dağları ardına
kızıl tan sis ağacak
kıyı uyur gardına

seher yelden tozatır
dost elinden uzatır
delinden yel kazıtır
uyur uyan derdine

şemsiyeyi çevirdi
kör körüne devirdi
ayaktan ki gevirdi
kişi gitti yurduna

göğün yüzü yanıktı
yelden deli tanıktı
ayağa kalk sanıktı
gözü kaldı pardına

ah dedi İstanbullu
şiirde allı pullu
ozan efemde çullu
çatamadı merdine

260512çiğdem
şiiri yine okudum inatla yordum
sağlıcakla Ankaradan selamla ..............................ramazan.efe

..........................................................................................................