Hayata öyle alışmışım ki
Yaşamak mı yoksa alışmak mı benimkisi
Her gün geçtiğim sokağın
Avaz avaz bağıran simitçisi
Faş faş sahile vuran dalga sesleri
İşe giderken baktığım köhne dükkan vitrinleri
Sokağı süpüren yılgın temizlik işçileri
Uçuşan kuşlar ve köşede ki sümüklü çiçekçi
Esen rüzgar ,inleyen köpekler ve araç sesleri
Sanki aynıydı hergün hepsi
Örtüyordu onları bir sis perdesi
Bu sabah ölüme giden yolun ilk günü
Doktor öyle söyledi
Simitçi değişti,değişti temizlik işçileri
Sürekli burnunu da çekse çiçekçi çok sevimli
Meğer ne çok seviyormuşum
Köhne dükkan vitrinlerini
Çok özleyeceğim aç kuşları ve inleyen köpekleri
Araç sesleri,rüzgar artık uğuldamıyor bana
Biliyorum artık,geç olsa da
Kıyıya vuran dalgalar denizin seslenmesi
Anlıyorum ki onlar ,hayatın renkleri
Ve anlıyorum ki yaşam yaşıyormuş meğer…