2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1401
Okunma
Kalabalıklar içinde kalan yalnızlık,
Şakır şakır yağmurda kuru kaldın.
Sana bakan bunca insan suretinden;
Bir tekiyle dahi buluşmadın.
Artık eser kalmamış bebek saflığından.
Zor oyunu bozmuş insanı da.
Boş ve bomboş bir güruh sıradan.
İşte hepsi bu kadar fani dünyanın.
Silahları kendine çevrilmiş ruhların.
Yok olma zamanı geçti çoktan.
Surat bir tane kulak iki,
Burun bir tane göz iki,
Ağız bir tane, bedenin tek yeme yeri.
Fazlasını nerenle yiyeceksin ki !
Ben var mıyım ,yoksa yok mu diğerleri ?
Bunca çaba zulüm ve ölüm,
Nafile çaba ,ne için ,niye ki ?
İlk insan için amaç karnını doyurmak.
Son insan için sadece bir ben kalmak.
Halbuki ben olduğunda anlayacak.
Oturup yalnızlığına ağlayacak .
Cevap Yaz