git.
yok say,herşeyi,
tüm olanları,
kat, kat, katla, anıları
ki buruşmasın,
kaldır anıları koy bir kenara,
ama!
bantla, kutunun,ağzını
üzerine silinmez bir kalemle ,
bir not düş,
deki’
kimse dokunmasın,çok özel diye...
bu, bencesi aslında,
özellik kararını sen ayarla,
ne bileyim işte,bak yine işine karışıyorum,
belki benimsediğimden,belkide,
senin,
geminin yürümesini,arz, sebebinden,
dümenden,bana bırakırdın’ya,son sözü,
gemi su alsada,nasıl olsa kıyıya çıkar matematik hesabın,
fiziki yapında vücut bulmasada ,polyana kakarakikirillerin,
gözümden kaçamıyordu,kusursuzda beklemiyordum,
bunuda,belirtmek zorunluluğu duydum bir an,
sadece hatayla yanlışı ayırt edecek yeterliliğindeydim,
hep senin biriktirdiklerini tarttım,
hep senden oyun alarak oynadım,
bu konuda hakkını yiyemem,
ayrıca oyunculuğun tartışılmaz, başarılı,
reyting yapar yani,
fakat gerçek oyunculuğun hissettiğin gibi oynamak olduğunu,
öğrenmen lazımdı,
umarım benim azda olsa bu konuda faydam dokunur artık...
sen bunu vesvese olarakta, adlandırabilirsin,öncekililer gibi,
yanlış anlama ha ,
sana,çattığım falan yok,
bütün kozum kendimle,
baş başa hesabım bitmez, bir ömür yetmez buna,
bunu da, narsis’lik olarak, nitelenendireceğinden,
hallerimi anlayamazsın,
belkide sen haklısın çokta anlaşılacak açı bırakamadım,
paylar eşit olsun isterim her zaman,her konuda,
pek fedakârlık yapamadım,
ama ezikliğimi,
tabiri caiz’se, iliğime kadar hissettim.
kimbilir belki bir gün dost olarak kapatırım bu açığımı.
bilen biliyor elbette...