1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1263
Okunma
Şiir kâğıda düşer, çiçek intihar eder… Oysa zamansızdır; her ikisi de… Bir yüreğin umursamazlığında kaybolur, diğer yüreğin buruk sevdası… Zincirin halkası direncinin sonunda… Amma-lar, lakin-ler, hep yolun başındadır… Çiçeğin zamansız açması, kar-ın geç düşmesi; belki de bu nedenledir… Yazılan şiirler, teferruatı olur yaşanılanların… Belki de nedeni budur okunmayışlarının... Yağmur damlasının kaybolması gibi sağanak zamanında, kaybolur giderler yaşam içinde…
Buralara ilk kar yağdı Münevver
Kar beyaz
Yer beyaz
Aralık ortasında papatya açtı
Hayra alamet değil havalar
Üç küçük kar tanesi
Avucuma saklandı
Dağı yuva edinen
Kar kuşuna emanet
Üşüyorum Münevver
Yol uzun
Sen sonrasından korkuyorum Münevver
Yüreğim ayaz…
İST. 15.12.08 01.50
Cevap Yaz