Dört nala koşan atların tozlarından arda kalan bin yıllık yalan, Anadolu.
Bu kadar mı sefil olunur, bu kadar mı onursuz.
Afrika’dan aç, Arap’tan adi, bu kadar mı aciz…
Sokakların fahişe, kaldırım taşların şehidinden pahalı
İnancını bir örtü almış, zenginlerin atalarından iğrenir
Suskun ovalarında kör insanlar karanlık fısıltılara teslim
Şehirlerinde nefret ve adi bir suç çiğniyor seni
Maviliğinden utanmış gök
Yanıyor ormanların, çatlıyor toprakların
Neden Anadolu, neden?

Sana koşuyordu Türkler
Sen ey sevgili
Ölümler yetmedi mi?
Bu kaçıncı ihanet
Yine mi? sefil bu millet
Nedir bu kara kör cehalet!

Koşuyorlardı ölüme, hiç sormadan neden diye
Emir gelmişti Mustafa Kemal’den.
Hiç isyan etmediler,
Oysa, neleri vardı yüreklerinden başka
Fakir, yorgun ve satılmış bir millet
İhanet etmediler sana Anadolu
Ey sevgili;
Ey Ana;
Ey vatan,
Bu ihanet neden!

Ey bin yıllık yalan, gidelim mi buradan ?
Varlığım tutsak, atam yasak, dinim oyuncak
Kimim ben, neden böylesi siyah pencerem ?
Sorgu sormam yasak, benliğim deniz ötesine tutsak.
İhanet etmedim hiç toprağa, doğaya, Tanrıya
Neden suçlusu benim ?
Neden bu ceza,
Bu fakir, bu cahil, bu iğrençlik reva bana?