Korkma kardaş,ellerim kirli değildir.
Çatlaktır,oyuktur,avuçlarım nasır.
Güneş yakmış,toprak parçalamış onları
Gel tut ellerimden,ellerim toprağın kokusunu taşır.

Ben tarlada dünyaya gelmişim
İlk defa toprağa değmiş bedenim
Yıllardır bu topraklarla,senli benliyim
Bu topraklar,belki de benim kefenim.

Urbalarım yeni değildir seninkiler gibi,yırtıktır.
Ben senin gibi ileri bakamam,gözlerim toprağa dönüktür.
Sen okursun,zabit olursun,muallim olursun,mebus olursun
Ama benim kaderim yıllar öncesinden dönüktür.

Ben toprağa adamışım kendimi,toprakta bana
Uğraş veririz yıllardır,o bana,ben ona
Beraber ağlarız,beraber güleriz
Yıllardır dost bildim,dost bildi beni,toprak ana.

İşte onun için korkma kardaş,ellerim kirli değildir.
Çatlaktır,oyuktur,avuçlarım nasır.
Güneş yakmış,toprak parçalamış onları
Gel tut ellerimden,ellerim toprağın kokusunu taşır.

Erman ULUSOY
Kırklareli