Yağmur yağan bir günde,
Başladı bu hikaye.
Fabrikanın önünde,
Geldiler ilk gözgöze.

Kızın ismi Ayşe idi,
Erkeğin ismi Ahmet.
Günlerden Cuma idi,
Yağmurdaydı keramet.

İkiside işçiydi,
Fabrikanın içinde.
Bir tesadüf eseri,
Karşılaştılar bu günde.

Aşık oldu genç kıza,
Kız farkında olmadan.
Başladı hâyâl kurmaya,
Yağmura aldırmadan.

Çaldı fabrika zili,
Girdiler fabrikaya.
Yarım kaldı hayali,
Başladı çalışmaya.

Geçti zaman çabucak,
Bitiverdi vardiya.
Kızdan önce çıkarak,
Gidiverdi kapıya.

Gelsin diye bekledi,
Fabrikanın önünde.
Aşk ilan edecekti,
Gönlünün perisine.

Ayşe,çıktı kapıdan,
Ahmet,vardı yanına.
Geçip gitti yanından,
Ahmet’i tanımadan.

Arkasından koşunca,
Kız,çok sinirlendi.
Ahmet,ona konuşunca;
Dedi: “oğlum bil haddini”

Yolda duran mercedes,
Almıştı sevdiğini.
Kalmıştı ona tek ses,
“oğlum,sen bil haddini”

Arkasından bakarken,
Hayâliyle baş başa.
Yüzüne vuran yağmur,
Gözde dönüştü yaşa.

Yürüdü kaldırımdan,
Yağmura aldırmadan.
Bitmişti aşk hikayesi
Daha hiç başlamadan.

Kırklareli
Erman Ulusoy
25.07.2003