Dışarda müthiş bir fırtına var,
Tıpkı yüreğimdeki gibi.
Şimşek çakıyor,ortalığı yıkarcasına.
Çok korkuyorum,ben şimşek’ten hep korkarım.
Yağmur hep aynı şeyi söylüyor,camlara vururken.
Ve ben yine her zaman olduğu gibi yanlızım...
Başka şeyler düşüneyim diyorum,olmuyor.
Odanın duvarlarına vurup yankılanıyor,kulaklarımda çınlıyor sesin.
Nereye baksam,hep sen varsın.
Ucu buğacı olmayan,geceye benzer baktığımda içimi titreten gözlerin.
Çiçeklerin açtığı,kuşların cıvıl cıvıl öttüğü,güneşin insan’ın içini ışıttığı bahar’a benzer gülüşün.
Her yerde sen varsın işte,herşeyde sen.
Dinlediğim şarkılarda,içime çektiğim sigara’da.
Başımı koyduğum yastıkta,hayallerimde.
Sabah odam’a doğan güneş’de,umutlarımda.
Hasretin’le geçmeyen saat’in saniye’sinde bile SEN varsın.
Benim öbür yarım SEN..
Daha nasıl anlatayım bilmem ama...
Ğöğsümde taşıdığım,seni her gördüğünde delicesine atan kalbimdesin..
Ha işte tam orda,herşeyin’le ordasın.
Hasretin’le acı çeken,duygularını boğazına dizip üzerine düğümler atan BEN...
Gece gündüz yollarını gözleyen,hep bekleyen BEN...
Sana beni anlatamayan,sana seni anlatamayan BEN...
Büyük bir umutla o günü bekleyen BEN...
İşte bütün bunlara sebep olan,sadece SEN....


27 ARALIK 1999