Denizdibi meyhanelerinde
İstiridye kabukları; pırıl,pırıl,
Yalancı gözlerinde uskumruların; şehvet
Yakamozlar sarhoş,yakamozlar ayyaş,yakamozlar mağrur;
Tanımazlıktan geldiler beni,
Yengeçler üşüştü düşlerime,
İstakozlar ciğerlerime doldu,
Trakonyalar kalbimi parçaladı.
Ya o gümüş balıkları,
Ya o bir sürü gardiyan;
Seni düşündürmediler bana,
’Suyumuz zehirlenir’ ’dediler,
’Ölürüz’dediler,
Kattılar beni önlerine,
Kapıdışarı ettiler.
Lânet ettim denizdibi meyhanelerine...

Yalnız,
Esmer bir balık vardı;
Bir dişi balıktı,dertliydi
Tuzlu şarap içiyordu tek başına,
Gözleri kocaman kocaman oluyordu ay ışığında
O, bir garip baktı ardımdan,
Bir utangaç,bir dertli parladı gözleri.
Acıdı mı bana,bilmem.
Gümüş balıklarına adını sordum;
Kıpkırmızı oldular,
Suları zehirlendi,
Öldüler...

Denizdibi meyhanelerinde
Üçbin kulaçtan gelen ayın ışığı
Dertli gözlerinde parlayan
O esmer balık için şiirler yazdım.
İstakozlar halâ ciğerlerimde,
Yengeçler beynimi yiyor,
Trakonyalar,kalbimi bitirdi,
Gümüş balıkları sizlere ömür,
Uskumrularla arkadaş olduk,
Yakamozlar,zaten baba dostu,
Dişiler,alabildiğine dişi,
Erkekler alabildiğine sarhoş,
Alkol kokusu eksik olmasın,
Buğulu hava sağ olsun,
Yeşil rengi denizin,
Şu kalem,
Şu kâğıt...

ÜNAL BEŞKESE (1961)