6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2136
Okunma

Başladı yine kış üşümeleri, ince bir sızı önce hafiften,
Sonra donduracak, ayaza kesecek bütün bedenimi,
Kendimden değil bu korkum, içimde ki çocukdan,
Ayaza kestiğimde ben, titrer içimde bir başka ben.
Birazdan ağlamaya başlar, parçalar yüreğimi,
Söz vermişdim, ağlasam da onu ağlatmayacaktım,
İşte başladı sicim gibi gözyaşları akmaya,
Hiç büyütemeyeceğim bu çocuğu, artık anladım.
Kadersizliğimin ve yalnızlıklarımın arkadaşı çocuk,
Kimseye söyleyemediklerimi söylediğim dert ortağım,
Anlatsam anlayamazsın nasıl bir dert yumağındayım,
Damağımda bal şerbeti tadı bile çoğu zaman koruk.
Sevdiğim,bakışlarını mısralarımda bıraktı,
Bu yüzden üşümelerim, yine de ümidim kaybolmaz,
Aydınlatan ve ısıtan güneşimi beklemekteyim,
Belki bu gün, belki yarın gelir, hiç belli olmaz.
Ne olur bari sen artık ağlama içimde ki çocuk
Ben gülme taklidi yapabiliyorum sen yapamazsın
Önümüz aydınlık, sevdiğimi bekliyorum, inanmalısın,
Hele bir gelsin, birdaha asla ağlamayacaksın..