Bazen çok yoğun yaşıyorum hayatı…
Bir şarki bile ağlamaklı yapıyor beni.
Ya da bir Hayat Hikayesinin kahramanı oluyorum hemen…


Bazen Ruhum çılgın bir Nehrin suları gibi akmakta,
bazen de bir göl gibi sakin sularda gezmekte…
Hayatı çekilmez,anlamsız kılan,
takılıp kaldığım ve beni ürküten çok şey var aslında…

Ama hatırlıyorum…

Bir yanardağ insanı korkutsa da biliyorum,
cennetten kopma krater göllerini…
altında yaşattığı doğaya olan nefrete inat,
dışa vurduğu güzelliği…


”Biliyorum,
Her zorun ardından gelen,
bir şeyleri başarmanın tadına doyulmaz tebessümünü”

Bazen sobanın arkasına çekiliyorum,
kulağıma fısıldanan hikâyeleri dinliyorum
Ve beni anlatiyor,
beni;
gülüyorum.

"Hayat aslında beni ne de güzel anlatıyor".

Ve diyor ki:

Eğme boynunu hiçbir şeye ,
Seni alıp götürmeye çalışan azgın sulara!
Solmayasın diye seni avucumun içinde tutuyorum,
Benim toprağımda yeşerdin,
benim toprağımda güzelsin ve orada kalmalısın…
Korkma, titreme, sakinleş.
Buradayım,yanındayım,en yakınındayım, seni sarıyorum.
Bugünde,yarında,ondan sonrada!!!