Kuşların şahı kartal, sörf yaparken göklerde
Havuzlu bir villa ve bir kafes görür yerde

Pike yaparak konar, karşısına kafesin
Sonra neler mi olur?.. Merak eden dinlesin…

Kartal der ki kafeste yaşayan minik kuşa;
“-Gel seni kurtarayım, eresin kurtuluşa

Artık yaşa özgürce, benimle birlik uç ta;
Sona ersin esaret, sen bir kuşsun sonuçta…”

Şöyle cevap veriyor, minik kuş içtenlikle;
“- Ben sizinle gelemem, unutun kesinlikle…

Ben burada mutluyum, sahibim bakar bana,
Hem ben uçma bilmem ki, uyamam asla sana…”

Kartal der ki bu sefer; “- elbette senin karar,
Ama uçmak başka şey, esaret akla zarar

Nasıl desem!.. sevinçle, özgürce kanat açmak
İnan değer her şeye, göklerde öyle uçmak

Hem sana öğretirim, uçmayı elbette ki…
Sen bir kuşsun, kuş için göklerde uçmak ne ki!..”

Ve kartal devam eder, anlatmaya gökleri
Bir bir sayarak över, türlü güzellikleri

Minik kuş dayanamaz, merakından “-peki!.. der
Kartal açar kafesi, kuşu alarak gider

Çok yüksek bir zirveye götürür minik kuşu
Gördüğü manzaradan, kaplar farklı bir huşu

Kartal başlar ilk derse; “kanadı açacaksın,
Sonra tekrar kapatıp, böylece uçacaksın…”

Ders dinlerken minik kuş, gözleri ufka dalar
Muhteşem bir manzara, rüzgar tüyleri yalar

Tam bu esnada işte, tuhaflık oluverir
Bizim kuş kendisini boşlukta buluverir

Kartal iter arkadan kuş düşer uçuruma
Şimdi neler olacak hele bakın duruma

İlk ders gelir aklına, kanadını açar kuş
Sonra tekrar kapatır, böylece başlar uçuş

Bundan sonra ikisi beraber uçarlar hep
Rabbim kuşa uçmayı, kartalı kılmış sebep

Yıllar geçer aradan, birlikte uçarlarken
Bir gün göl kenarında, tam da su içerlerken

Gölün yüzeyi sanki ayna gibi aks yapar
Bakarlar ki suda tam iki tane kartal var

Meğerse kartal imiş bu minik kuş aslında
Şimdi yetişkin olmuş, kartal olma faslında

Yaşlı kartal gelince, pir-i fâni yaşına
Ölür ve genç kartalsa kalır yalnız başına

O da bir gün uçarken gökyüzünde gönlünce
Havuzlu bir villa ve birde kafes görünce

Şöyle bir pike yapar, konar kafes yanına
Hemen girmeye başlar minik kuşun kanına…
…
Evet dostlar aslında, çoğumuz kartalız biz
Kendi kafesimizde, mahkumuz hapisteyiz…

Geni kartal olanın, yüreği durulur mu?
Göklerde uçmak varken kafeste durulur mu?..

Ama tercih sizindir; “ya özgürlük, ya kafes!..”
Zaten hayat geçici, sayılı elbet nefes

Var kendinin farkına, sen aslında “Kartal”sın
Kendini kuş sananlar, bırak kafeste kalsın…

Kadir Çetin 05.12.08 Nazilli