3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2580
Okunma
İzlerini;
Gözden ırak,gönülden yakın sularda buldum.
Hava,unutulmaktan soğuktu.
Zaman hep şimdiden geri saysa da,
Onların geçmişe bakan pencereleri yoktu.
Ve hala renkleri matem kadar soluktu.
Çöl manzaralı evlatsız akvaryumlarda,
Ölüm yine yıldızlardan çoktu...
Ben
Her denizanasına acemi hüzünlerden,
Taziye kılıklı taze gözyaşları akıttım,
Sentetik incilerim yetmedi avutmaya,
Kızıl denizlere benzer yaralarımdan
Sedefli kabuklar koparttım,
Mahzun denizkızlarının gerdanına taktım.
Oturup,bir varmışla başlayıp zamana sığmayan
bir masal anlattım,
Fırtınalı türkülerini,rüzgara devredip sustular.
Şimdi;
Yıldızsız ama ölümlü gecelerde
Dalgaları,rüzgarı ve denizkızlarını
Yasla karışık bir suskunluğa boğar,
Yalnızca anne yüreği taşıyanların
Hissedebildiği kederli hıçkırıkları...
Cevap Yaz