Yol başlar kuytu bir dağın dibinden
Memnun tavşanlar Vank’ın düzünden
Geçit vermez kışın yüzünden
Kurtlar bile çıkmaz ininden.

Selam sunar Atantaş gelene gidene
Birde rahmet okur suyundan içene
Süreli ömür destur vermese de bizlere
Ferahlık saçacak küçük meşe gönüllere

Sarp vadilerin var
Düzden Pelitliğe
Mera tarladan Sivriye
Darılmadık biz bu haline sırf seni sevdik diye.

Suların var denizler kaçağı
Ormanın var Amazon uşağı
Sapladın hançeri sinemize
Terk edemedik bu bucağı.

Ayı görmez bu tılsımlı vadi
Ayındır bu karanlığa vaadi
Gökten iner bir nur ayın yerine
Ne mutlu çıkana orada o gece seferine.

Ve akşam olmakta bizim elde
Kuşlar son türküsünü söylerken
Sinelere sinmekte bu özlem
Vuslatı beklerken.

Gidemeyenler yanar bu ateşle
Göremeyenler yanar bu ateşle
Vuslatı bekleyen gönüller yasta
Köylüm ve köyüm bu dertten hasta.

Sezgin Tozlu