( Sayın Nihal Mirdoğan’ın Gözyaşı’nın şiirine yazdığı nazire’ye Nazire olarak yazılmıştır)..Nazire’ye,nazire olmaz amma yazınca oluya demekki.....

Bir şair ağlıyor
İç çeke,çeke
Umudu yok belli onun yarından
Bir şair ağlıyor iç çeke,çeke
Gülnihal,
Boynunu büktü harından

“Hüzün şairesi”,Ey gül fidanı
Sen,
O Vatan Kokan kaleminle
İster Papirüs üstüne
İster taşlara, mumlu levhalara
Ya da kağıda
Nereye istersen oraya yaz
İstersen mum ışığında
İster gaz lambası altında
Gurur duyduğun kaleminle
Sen hep yaz
Hep yaz emi “Gülnihal”

Şair yüreği işte
Yufka kadar ince
İpeksi kumaş gibi yumuşak
Kar taneleri yakında düşecek bahçeme
Beyaza boyayacak büyük ressam yeryüzünü
Ağaçlar, dağlar,
Görünen her şey gelinlik giyecek
O şairliğe başlayan serçe yavrusu konacak
Pencereme
Donmadan, almalıyım içeri

Sonra
Düşler kuracağız birlikte,
Yarınlar için
Benim ülkemde
Çocuklar ağlamayacak
Her günleri bayram sevinciyle dolacak
Sokaklarda tiner çeken çocuklar
Mendil sattırılan, dilendirilen çocuklar
Sıcak huzur dolu yuvalarda yaşayacak çocukluğunu
Gardiyan gibi bakıcılar olmayacak,
Başlarında
Mustafa Kemal bakışlı olacak her biri
Yüreğinde Vatan sevgisi
…..ve
Başarıları bayraklaşacak, dünlere inat

Bir şair ağlıyor
İç çeke, çeke
Dil susunca, kalem yazmaz halini
Bir şair ağlıyor iç çeke, çeke
Düşünür, Vatanın istikbalini

Zakkum çiçeğini ben çok severim
İki renkte açar
Biri KIRMIZI, diğeri BEYAZ
Bayrağımın renkleri
Evimin önünde de var ya, bu yüzden
Severmiyim ? diye soruyor amma
“Hüznün şairesi” de sever, zakkumu
Ben sevdim diye

Hani sen hep yazıyorsun ya
Bir şiirimde şöyle demiştim diye
Bende diyorum ki…
Sen hüzünlere rastlama emi
Gülücükler sarsın dört bir yanını
Sen hep gül
Sen gül “NİHAL”
Sen “GÜLNİHAL”

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz