Yar…
Ne hasreti
Hakkıyla, ne de özlemi
Farkıyla anlayabildim
Çünkü ben halimde
Sevgiye hasret kalan bir nefestim

Yılarca
Başkalarına imrendim
Sukut içinde
Telakkilere çok yöneldim
Lakin hissetmeyi,
Kalbi işitmeyi bir türlü beceremedim

Poyrazı
İyi bilirim
Filiz iken soluk
Aldırmayan bir sansıydı
Fideyken çok acımasızdı
Ne kol ve ne de yaprak bırakırdı

Gözlerim
Çok yaşarırdı
İçim içime sığmaz
Dağlar yamaçtaydı
Üzerinde hiç eksilmeyen
Bir kar vardı, melalime yağardı

Nereye
Baksam kuzuların
Neden meleştiğini anlasam
Kurtların ayazlarda
Uluduğunun, idrakine vararak ayılsam

Sabinin
Hicranına yaslansam
Garibin nefesinde
Gizlediğiyle dağlansam
Sazendenin mızrabında,
Çobanın kavalında hüznümle kalsam

Kalbin
Serencamında
Ruhun
Varacağı en son
Noktada manalaşsam
Hakikatin sağanağında
Kalsam, aşkın farkını hazla kuşansam

İhsan
Adına ne varsa
Şayet ihlâs benim
Gayretimle anlamlaşacaksa
İyilik çileyle örülen sabır
Hırkasıysa kanaat bunun için haksa

Sevda
Bir yanar dağsa
Ecir serinleten en
Müstesna bir maslahatsa
Enaniyet şekli yet için
Mutlaksa, insan adamlık adına bir kansa

Yiğitlik
Aşkla barışıksa
Cengâverlik var bu
Uğurda her ne olacaksa
Şahadet peygamberi
Bir kaftansa, haydi çık yola uğurlar ola

Mustafa Cilasun