aşksız dikenlerin
sonsuz umutlara yelken açtı
yıldızlar bile kaydı sende
yalnışım sen oldun belki
ama ben belkice sevmedim
yarı yolda sussuz bırakmadım
yalnız seni sevdim mahsumca
yalnızlığını çekeceğimi hiç düşünmedim
gideceğimi ölümümde düşünürdüm
senden kopacağımı dünyada değil
karar verişin elvedaları çınlattı
kulaklarımda sinsi sesin gitmez oldu

bir sonbaharda kopan fırtınalar
gemileri ardına aldığında
birerce aldı götürdü
kendi rüzgarlarına
yüreklerinin olduğu yerlere
düşünürüm de bazen seni alıp
rüzgarlarımda sürükleyip
donan hülyalarımızı uayndırayım
muson yağmurları
toprağına kavuşuncaya kadar yağar
yüreklerindeki sevgi
sonsuz ufuklarda bile kaybolmaz

hadi gel bana
ölümsüzlüğün ardına saklanalım
biz yaşayalım ki
yaşatalım sevgimizi
ölümü öldürelim ki
yok olamasın aramızdaki sevgi
fırtınaları utandıralım
martıların düşlerinde.......
RIYO..