Ağzım büyüktür benim
Az laf söyler, çoğunu içime gömerim
Çayı, sıgarayı, kahveyi
Yudumlarken derinden çekerim
Ve bir de yaşamın acı izlerini, tortusunu...

Gözlerim pörtlektir benim
Çok şeyi görür, fotokopisini çekerim
Aymazlıkları kare kare görüntüler
Çoğaltır, yüreğimde hapsederim
Küreyi içimde üreye çeviririm...

Kulaklarımda kepçedir benim
İçinde kazanlarca sesi pişiririm
Kavgaların, öfkelerin cenkleşmesini
Susar dinlerim, sadece gülümserim
Karayla akı, sapla sapanı elekten geçiririm...

Ellerim küçücüktür benim
Ekmek dilimini tutacak kadar
Ay’a, güneşe, yıldızlara dokunacak kadar
Tutamam fazlasını hortumlayacak kadar
Avucuma bir kuş konduracak kadar
Sayamam kim yemiş, kim pişirmiş, kim götürmüş...

Ayaklarımı merak ettiniz değilmi..?
Henüz onlarda bilmiyor, yürüdüğü yollarda
Düşe kalka, büyüyor, çukurlardan bir çıksa
Çamurlardan bir kurtulsa
Belki büyük belki de bu yaşama küçük gelecek...


ayşe yayman