38
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1743
Okunma

Unutmadım okul numaramı
Hepinizin gülen suratlarını
Sizlerde bizleri unutmadınız
Eski mezunlarınızı, haylazlarınızı
Necmi’yi, Emine’yi, Ahmet’i yaramazlarınızı...
Sallanan koltuklarınızda, sararmış resimlerdeyiz
Gözlerinizdeki yaşları silerken, titreyen ellerindeyiz
Anıların öylesine geçmişindeyiz ki, sizler hep söylerdiniz
"Bu sıralara dönmek zordur", "yazılı günlerini özlersiniz"
Çok şükür okuldan bir çoğumuz diploma aldık
Yazılıdan, sözlüden, dilinizden kurtulduk
Peki şimdi insan mı olduk..?
Verdiğiniz ödevlere saçma derken, biz hayat yolunda yorulduk
Kimimiz adam olduk, kimimiz insan, kimimiz anne
Kimimizin mutlu evliliği oldu, kimimiz kaldı evde
İşimiz, aşımız, kariyerimiz, açlığımız oldu belki de
Hani o uzun koridorların tozlu kokusunu ararsınız diyordunuz
Hani benim kırık notlarımı, kızgınlıklarımı, hatta bol sıfırlarımı
Aramak ne ki canım öğretmenlerim, hepiniz çok doğru söylüyordunuz
Biz o kokunun, o okul yollarının, tozuna, sizin kokunuza
O günlerin terine, tuzuna, sevginize, doğru yolu göstermenize
Öpülesi ellerinize, çatık kaşlarınıza, gözlüğün üzerinden bakmanıza
Saçınızın her bir teline, emeğinize, şimdi çok muhtacız
Öğretmenlik meslek değil, sizler anaydınız, babaydınız,
Arkadaş, ışıktınız, bizler bilemedik kıymetinizi, meğer ne çok haklıydınız!..
ayşe yayman