15
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2471
Okunma

gönül kapınız çaldığında
duyar hissedersiniz
kapı açıldığında gireni görmezsiniz
hiçe açılmayı boşlukta sanırsınız
duygu denizinde
hep kulaç atılmaz bilirsiniz
kaptan eğer sizseniz
molalarda dalarsınız...
Gönül denizimde bir gemi
belli değil rotasız seferi
bordasında G DOKUZ ismi
forsunda bir martı resmi
-229
tuttum kanatlarından
yakaladım takla atarak düşerken boşlukta
mıhlı bir kahpe kurşun ile
kanadında martının
çığlıkları yükselirken şehrin
uzayıp giden ömür gibi
anı yüklü sokakların
vurgun yemiş kesmekeşinden
kaldırım taşı sayısınca adımlarım
avaz avazdı yalnızlığım...
uğranmamış tenhaların köhnemişliğinde
nerede bir diken batsa
kediciğin patisine
ve bir taş takılsa
açlıktan yapışmış kemikleriyle
iki lokma arayan köpeciğin pençesine
duyardım sızısını
yüreğimde
en derinde
inip tamamlanmamış tutunda
med cezirlere yakalanmış otobüsün
içimde anı kalmış
durağında isimsiz.
sordum görevliye
G dokuz?
vardım kapısına düz betonun
çalmadan ses geldi
evde yokuz.
"yabancıya kapıyı açma" âdeti
yoktu elbette bu yerde kimselerin
tam
yoksan nasıl bildin nereden gördün
diyecektim ki
"hangi vakitte olursak gel" dediler muhabbetin
biz bağında oluruz
vardım ki sofrasına
sıra geldi sorguya
kimsin nesin denilmeden girildi konuya
bütün sevdiklerimin hepsi orada
gözlerinde gidişimin
sevincini göremedim
sessizce bir köşede sözleri dinledim
söylenenler ekolu
dağ tepe yok ortada
kapılıp yankılara
söz gelince gönül yazgısına
giremeden konuya
baktım ki kalmamış kimsecik sofrada
neler oldu bilemedim
tek şey ise bildiğim
bir küçük tahtada
yazılıydı “Hiçsin”
açık avucumda bir tüyü duruyordu
martının
tuzu vardı saçlarımda
ıslaklığı denizlerin
kirpiğimde asılı iki damla yaşın
kaldı buğusu
toprağında unutulmuş mor menekşelerin
bitmişti yatıya kal denilmeyen ziyaretim
ben o kabir başında
içimde kal denmeyi arzulayan
hiçliği öğrenmiş
davetsiz misafirdim
Kiraz çiçeği
Gönül Ersin
5.0
100% (1)