Bu mektup, satırbaşından vurulmuştur.
Kan tutuyorsa şayet sakın okuma!
Gereği yürek divanımda sorulmuştur.
Hükmün yazılmıştır asılı ilamıma.


Canım diyordum oysaki…
Oysaki gül gölünde yüzmek kadar güzeldi,
Tütün kokulu saçlarımı göğsünde öldürebilmek.
Ne yakamoz, ne deniz, ne güneş, ne ay dı,
Lirik bir şiirin mısrasında senle sevişebilmek.


Canımdın oysaki…
Cam fanusta can göbeği karanfil.
Sevgim suyun,ruhum güneşti…
Bitmemeli, bitemez, bitmezdi,
Kör gözüme sokuluncaya dek ihanet.


Oysaki,
Aşk, böylesi ölümü hak etmemişti.
Hak etmemişti canım…
Canım çıksın hak etmemişti,
Canım çıksın !

Şimdi,
Güveyi hicran olan düş kurusuyum.
Düşlerimi kuruttun dokunma sakın!
Gözlerinde ihanetin irin çiçekleri,
Kan gölünde can çekişen bir şiir
Ve aşk şehrinin o son misafiri
Beni yaktığı kadar seni de yaksın !


Bilmem,
Kaç tecritte ter dökmelisin …
Söyle, hangi su arıtır bedenini ?
Maktul yüreğimin sanığı gözlerin,
Baksın bakalım susmuş muyum ?
Söylesene!
İhanetin yangını çökmüş mü yüreğine ?
Benim kadar tutuşmuş mu ?
söylesene!
Sus….Sus ! İyisimi hiç bir şey söyleme !


Ey gafletin çocuğu, iblis oyuncağı !
Müebbete men edildin artık yüreğimden.
Yüreğim yalnız yürü, bulursun yolunu !
Gayrı sana hayır gelmez aşk katilinden.


Oysaki,
Aşk, böylesi ölümü hak etmemişti.
Hak etmemişti…
Canım çıksın hak etmemişti,
Canım çıksın !



Bu mektup satır sonunda yorulmuştur.
Kan sıçramış kirpiğimin dibinden.
Yangın yerinde düşler kurutulmuştur.
Yüreğimin terk fermanıdır yüreğinden !
Barut kukulu zarfıyla, bu mektup elden…


Özlem Pala

5.10.08