ben teşekkür ederim güzel şiir için dediğim gibi ben öyle görmek istedim ve güzeldi...sizin anlatmak istediğinizde güzel bir benzetme ... hatta Nun'u mürekkeb kabına elifi ise kaleme benzetirsek kalemin aşkın olmadığı yerde yazamaması ve şairin vaftiz oluşu ile sevgilinin mürekkeb kabına benzetilerek yeniden şiire düşmek gibi bi anlamda kullanılır...edebiyatçı olmadığım için fazla bilgim yok bu konuda bu nedenle yanlış birşey söylemek istemem...bir kaç anlam çıkıyor ve buda yazan kalemin sağlamlığından...iki nun arasında kalmak iki aşk arasında sıkışmaktır ve Nazan Bekioğlu demişken Nun masallarından bir cümle "Neden bir evvelkinin son cümlesi bir sonrasının ilk cümlesi olmasın?" geldi kulağıma...bu nedenle uzadı lafım affola...tekrar kaleminize sağlık...

öncelikle çok teşekkür ederim...gerçekten çok özel bir yorumdu ve anlamnıza sevindim...
ben edebiyat okudum veklasik edebiyatta bu hikayelerle yoğrulduk ama başka birinden bunları duymak harikulade bir duygu...
evet elif yalnızlıktır tektir çünkü...
şın aşktır,dişleri dökülür sin kalır aşksızlıktır ve aşkın olmasığı yere yalnızlığın saplanmasıdır...tespitiniz çok doğru...nun evet sevgilinin bakışıdır ki aşık bakamaz çünkü o nazar öldürücüdür saplandı mı bir kere şair dayanamaz bu bakışın ateşine ölür...
ama siz bu yorumu yapınca hep derler ya hani şair yazar kari istediğini anlar diye işte bunu çok iyi anladım...
dediklerniz eksiksiz ama ben başka bir şey daha düşünmüştüm...
açıklama yapmak ne derece doğrudur bilinmez şiirimle alakalı ama:(
elif çubuktur ve aklıma mezarlara dikilen kazık çağrışımında bulundu...sin ise mezar demek...cesedim çakıldı elif gibi mezara acı çekiyorum ama ben son şairim vaftiz edilmiş...
ölümün kirini arındırmalıyım üstümden...
sense masum yanımsın artık nunsun...
nazan bekiroğlu nun masallarını yazdığında oradaki nun un nazanın ismindeki iki n olduğunu ve kendinin de araya sıkıştığını belirtir...
kim bilir belki ben de iki ne arasına sıkışmışımdır...
nermin gibi:)
sevgiler...
ve öçok ama çok teşekkürler...