Zaman akar da akar.
Develer cüce olur
Cüceler de bir deve.
Uzun zaman sessizdir ,
Geviş getiren deve.

Arpasını değişir ,
İngiliz’in topalı.
Bir de bakar ki deve,
Ahırı olmuş yalı.
Alkış tutmuş ahali.

Kopartır sahibiyle.
Arasından ipini.
Üstelik beğenmez de,
Ağır-vakur tipini.
Adı sanı Osmanlı.

Adı sanı Osmanlı,
Bedevi gavur yanlı.
Yahudilerden dan’lı.
Onlardan daha cahil,
Ve de elleri kanlı.

Yıllarca türab olmuş,
Kutsal diye topraklar.
Nehirler kurudukça,
Sık sararır yapraklar.
Mevali derler Türk’e.

Mevali derler Türk’e,
Anlı -şanlı ahmaklar.
İngilizler zapt eder,
Başa iner tokmaklar.
Yerin altı batıya.

Yer altı zenginliği.
Siyonizmin elinde.
En acıklı şarkılar,
Bedevinin dilinde,
Esir gezer ilinde .

Hamurun kokusuyla,
Biteviye sarhoştur.
İçmeden sarhoş olmuş,
Dosta karşı nahoştur.
Parkura çıkmış deve.

Parkura çıkmış deve.
Amaçsız koştur koştur.
Makas açmış sollamış,
Osmanlı denen devi.
Arda koymuş bedevi.

Asıldıkça asılmış.
Kurdu görmüş kasılmış,
Sormuşlar bir gün dev’e.
Son bedevi nasılmış?..
Ney’e son kez üflemiş.
Oysa bu son fasılmış.

Oysa bu son fasılmış.
Saz yükselen arazi.
Artık olmuş bir mazi.
Olabildikçe kumluk.
Geride ömrü kalmış.
Tek üfleme, bir mumluk.


Emine Balı Oğuz