Bir zamanlar canımdan can
ruhumda ruhtu gençlik denen
“ bir ben vardı benden içeru!”
Daha ne ola!

dağlar düz ova, bulutlar çayır çimendi
’ asuman’nın sonsuzluğuna sığmayan
kanatları vardı umut kuşlarımın
Daha ne ola!

tüm mevsimlerin, kutupların, buzulların bahar
taşın pamuk, dikenin gül , karganın bülbül
uzakların yakın görünür olduğu zamandı
Daha ne ola!

hayatı hep bolluk bereket güllük gülistan
gençliği dağlara aşkla külüng vuran Ferhat
Aslı’yı uğruna yanılası sanıldığı yıllardı
Daha ne ola!

avcı olduk avlandık, av olduk tavlandık
ganimete giden karıncalar kervanına katıldık
çiçekten çiçeğe kanat açtığımız günlerdi
Daha ne ola!

şu dedik, bu dedik boy attık menzil aldık
hayal kanadıyla umut ufuklarına ermeye
başta kavak yelleri, yürekte sevda telleri
Daha ne ola!

astığımızı astık, kestiğimizi kestik sandığımız
dağları düz ova, bulanıkları duru su sandık
har vurup harman savurduk, hem savrulduk
Daha ne ola!

dağları oyalım derken, içten içe oyulmakta
olduğumuzu bilemedik sap idik, saman olduk
harmanı savuralım derken savrulur olduk
Daha ne ola!

geçmişe kimine mazi dedik, kimine gazi
bugünden yarına senedi olmayan bir farazi
şamtatlısı dedik, hep ömrümüzden yedik!
Daha ne ola!

ufuklar ötesi kanat çırpan umut kuşları
bulutlar ötesinde mendil sallayan peri kızları
yeşerecek yediveren güller, gönülde bülbüller
Daha ne ola!

hepsinin yerini havanda dibekte dövülen hava
kulakta çınlayan sala sesi inleyen matem marşı
kala kala ocakta keremden arta kalan aşk külü kaldı!
Daha ne ola!

Ey hayat !
Böyle dediğime, efkarlandığıma bakma
çok nimetin yedik, suyunu , havanı teneffüs ettik
işte geldim yetmiş üçe merdiven dayamış oldum!
Daha ne ola!?
ş
Şen olsun Halep şehri!!!

-- A r ş i v --