O GÜN SARIKAMIŞ’TA

Yirmi İki Aralık, Bin Dokuz Yüz On Dört’tü,
Ölüm aka büründü, o gün Sarıkamış’ta.
Kar giyinmiş dağlarda, ecelin kuşu öttü,
Ere cennet göründü o gün Sarıkamış’ta.

Şanlı ordu yürüdü, al bayrağın izinde,
Lâkin derman tükendi, bozkurtların dizinde,
Şehadet rengi vardı, Mehmetçiğin yüzünde,
Ere cennet göründü o gün Sarıkamış’ta.

Zemheri soğuğunda, bağrı delerken ayaz,
Yer gök, dağ taş, hava su, yollar beller bembeyaz,
Şehadete kavuşmak, her gönülde son niyaz,
Ere cennet göründü o gün Sarıkamış’ta.

Belki Mehmed’i vurdu, karın beyaz büyüsü,
Kar da kaldı Rus’un da, on dokuz bin ölüsü,
Düşen şehidlerimin, otuz beş bin sayısı,
Ere cennet göründü o gün Sarıkamış’ta.

Sanılmasın ecdadım, şehid oldu boşuna,
Türklük mührü vuruldu, Serhat Kars’ın taşına,
Selamız mehir olsun, beyaz ölüm kuşuna,
Ere cennet göründü o gün Sarıkamış’ta.

İnsan bahtını yaşar, denmesin neden niçin?
Gerekirse can verir, mülkü yaşatmak için,
Ahfadıyız gülşene yürüyen şanlı göçün,
Ere cennet göründü o gün Sarıkamış’ta.

YAŞAR ÖZKAN
22 Aralık 2025
Safranbolu