“Bir Gün Döner Diye”

Akşam yine çöktü pencereye usul usul
Saatler durur sen gidince, zaman küsül
Bir sesin var rüzgârda, bir kokun yastıkta
Adını anmam yetiyor, içim ürperir işte

Eski bir radyoda çalar yarım bir türkü
Sanki bizden bahseder, sanki sen, sanki dünkü
Çay soğur masada, gözüm kapıda kalır
Giden bilmez ama kalan, her gün biraz azalır

Ben seni sessiz sevdim, duymadın belki
Özlem dediğin şey, insanın içindeki yankı
Bir gün döner diye sakladım her cümleyi
Aşk bazen kavuşmak değil, beklemeyi bilmektir belki

Büyükler derdi ya: “Aşk sabır ister evlat”
Ben sabrı senden öğrendim, sen gittin, kaldı nasihat
Bir bakışın vardı, kelimeden ağır
İnsanı hem yaşatırdı, hem yerle bir ederdi kahır

Sokaklar ezberimde, adımların sayılı
Birlikte susmayı öğrendik, konuşmak ayıplı
El ele değilken bile yan yanaydık
Herkes görmezdi ama biz, birbirimizi anlardık

Gül dalında durur mu, kopunca solar mı
Yar gönülde kalır mı, zamanla dolar mı

Dediler “unut geçer”, geçmedi yalan
İnsan sevince eksilmez, eksik kalır ancak ayrılan

Bir mektup yazsam sana, göndermeye kıyamam
Okursan içim açılır, okumazsan dayanamam
Adını koyamadık belki bu hikâyenin
Ama her satırında sen varsın, her “keşke”nin

Şimdi herkes hızlı, sevgiler acele
Bizimkisi yavaş bir dua, dilden dile
Yanımda olmasan da içimde yerin
Kalabalıkta yalnızım ama sen benimlesin derin derin

Ben seni eskisi gibi, tertemiz sevdim
Kirlenmedi duygum, yıllar geçse de eskimedi
Bir gün döner diye değil, sevmek doğru diye
Aşk bazen ödülsüzdür ama en gerçek haliyle

Eğer bir gün yolun düşerse bu kalbe
Kapı kilitli değil, sadece yorgun biraz belki
Ben seni hâlâ aynı yerden severim
Özlemim büyüdü ama sevgim eksilmedi

Bir gün döner diye beklemedim aslında
Ben seni sevdim, gerisi kaderin yazgısı
Aşk dediğin şey;
Gidenin ardından bile
Güzel kalabilmektir,
Kırılmadan, bozulmadan…

2025 TELİF