Yalnızlığımın kaderiymiş tek başına kalmak
Onca kalabalıkların arasında kıskacında
Kurşun sıkmak acaba neye ki bir çare
Sanıyor musun bir soluk olur nefese,

Bugün varsam yarın yokum
Üç günlük ömür zamana bir çöplük
Geriye ne kalıyor ki bir hiçten bir yoktan
Git git hiç bitmeyecek olan bir yalandan,

Ne sen sor ne de ben cevap vereyim
Yazılmışlığın bir hesabı olur mu ki hiç
Gelmişliğin geleceğe bir intizarı belki
Kesilen ceza olsa da ne gezer gari,

Güneş doğmaz artık sonsuzluğun arifesi
El mahkum tutukluluk özgürlüğün son haddi
Bedenden çıkan canın ertesine sessizce isyanı
Sanki fısıldar gibi hepsi bu kadarcık mıydı ki ?

Yaşadıkta ne oldu gerçekten sahi
Ben bilemedim sen bilebilseydin bari
Ne ömür ömürmüş ne de hayat hayat
Meğerse dünyaya gelmek kabahatmış kabahat
Koskocaman bir kabahat ebedi bir imdat...

Berlin, 20.12.2025

Talat Özgen