0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
18
Okunma
Bir zamanlar gülüşüyle açardı sabah,
Saçlarında rüzgâr, gözlerinde bahar…
Yıllar geçti, sustu o eski şarkılar,
Evlerin duvarına çarptı umutlar.
Kapatmış yüzünü perde gibi zaman,
Sözleri kırık, yüreği yorgun kadın…
Bir defter kapanmış, sayfaları yanık,
Bir kara gül olmuş, sessiz, ağır, sakin.
Ne gülüş kalmış, ne bir eski masal,
Aynalarda solmuş gençliğin hayali…
Ama o hâlâ dimdik, hâlâ asal,
Küller içinde saklar ilkbaharı.
