1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
107
Okunma
İnsan oğlu dünya zevkine daldı,
Hak sustu, vicdan yolda kaldı.
Her adım zulme iz bıraktı,
Kalp ağırlaştı, ruh daraldı.
Göz var görmez, kulak duymaz,
Gerçek çığlık atsa da susmaz.
Güneş batıdan doğsa bir an,
İnsan dönüp bakmaya utanmaz.
Şaşırmak gitti, merhamet soldu,
Kalpler taştan, zaman doldu.
Dünya yansa, yönü bozulsa,
İnsan yine kendine kör oldu.
Adalet yorgun, sözler kırık,
Doğru eğriye oldu tanık.
Mazlum susar, zalim alışık,
Sessizlik büyür, umut tanık.
Geceler uzun, sabah geç gelir,
İyilik yolunu dikenler bilir.
Bir çocuk ağlar, gök titrer,
Ama insan hâlâ yoluna gider.
Belki bir gün durur bu gidiş,
Kalpte yeniden başlar diriliş.
Bir bakış yeter, bir samimi ses,
İnsanı kurtarır kendi nefes.
özkan Değirmenci
20 aralık 2025
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz