Karacaoğlan gösterdi, şiir şiir koşmayı.
Abdurrahim Karakoç’ta gördüm dolup taşmayı.
Necip Fazıl’dan öğrendim, benliğimi aşmayı.
Her birine ayrı ayrı, minnet borcum var benim.
Edebiyat kalesinde, uçta burcum var.

Mevlâna’da hoşgörüyü, Yunus’ta saflık tattım.
Hüseyin Nihâl Atsızla, Tanrıdağı’nda yattım.
Ozan Arif’le bir olup, yalan yanlışa çattım.
Her birine ayrı ayrı, minnet borcum var benim.
Horasanı aratmayan, sağlam harcım var benim.

Aşık Veysel’in gözüyle, yalan dünyayı gördüm.
Reyhani’yle gönüllere, sevgi bağları ördüm.
Sefai’nin peşisıra, kutlu bir yola girdim.
Her birine ayrı ayrı, minnet borcum var benim.
Aşıkların kervanında giden yolcum var benim.

Yüreklerden süzülmüştür, dile gelen sözümüz.
Hem kopuz hem bağlamadır, bizim milli sazımız.
Saya saya bitiremem, bir deryadır mazimiz.
Her birine ayrı ayrı, minnet borcum var benim.
Ben bu yolda ilk değilim, nice öncüm var benim.

Edebiyat kalesinde, uçta burcum var benim.
Horasanı aratmayan, sağlam harcım var benim.
Aşıkların kervanında giden yolcum var benim.
Ben bu yolda ilk değilim, nice öncüm var benim.

(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)