2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
68
Okunma
Yüzü
sabahın sisinde
kaybolmuştu
sonbaharın son dalında
asılı kalmış
sarı bir yaprak gibi.
Bilmeden
küçük taşlarla
kanatları kırılmış
bir kuş gibi.
Karanlıkta
başsız bırakılmış bir gölge gibi,
ya da
ormanların sessiz yağmuru altında
belinden kırılmış bir ağaç gibi.
Yorgunluk,
yüzünün çizgilerine
usulca sürünüyordu;
ve sessizlik,
hüzünlü bir türkü gibi,
ayrılığın düğümlenmiş
boğazında
oturup kalmıştı.
5.0
100% (8)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz