KORKUYORUM CAN KUŞUM BİR

​Ömrümün güvercini... çırpınır bu aralar...
Çırpındıkça yüreği... biçecek... korkuyorum.
Pençesiyle sineyi... şerha şerha yaralar;
Göğsümden bir pencere... açacak... korkuyorum.

​Ruhen kafes dar gelir... gönlü Hakk’a sevdalı...
Mülküm viran olsa da... keser bir gün o dalı.
Zaten misafirhane... asıl yurdun bekâlı;
Sonsuzluğun sırrına... uçacak... korkuyorum.

​Bu dünya bir rüyadır... ney misali inlerim,
Aşk oduyla yanarken... hep vuslatı beklerim.
Can dediğin emanet... Hakk’a sevdalı derim;
Menzil-i maksuduna... geçecek... korkuyorum.

​Ey benim nazlı kuşum... nedir sendeki sızı?
Yâr’in eşsiz kokusu... silsin bu beşer izi.
Gölgeden geçti artık... Hakk’a döndü sır yüzü;
Süzüp ak kanatları... saçacak... korkuyorum.

​Bezm-i Elest’ten beri... kulağımda o sâda,
Bu fâni duraklarda... bulamadım hiç eda.
Vakit gelip çatınca... derse bedene veda;
Gurbet elden sılaya... göçecek... korkuyorum.

​Zaman su gibi akar... her nefes Hak’tan ikram,
Bu yol öyle bir yol ki... her adımda bin şükran.
Okunurken göklerde... o yüce ulu ferman;
Dünyalık libasından...kaçacak... korkuyorum.
​
Hatice ŞAHİN