Evet ya...
Zamanla değişiyor her şey;
bazı acılar küçülüyor,
bazı özlemler büyüyor.
İnsan alışıyor sanıyor,
aslında sadece başka bir şekle
bürünüyor yalnızlık.
Dün deli gibi sevdiğin şarkı,
bugün sadece bir anı tetikliyor.
Dün ağladığın insan,
bugün adını hatırlamakta zorlanıyorsun.
Ama bir şey var değişmeyen:
içindeki o boşluk,
zamanla dolmuyor;
sadece şeklini değiştiriyor,
bazen bir gülüş oluyor,
bazen gece yarısı uyanan bir iç çekiş.
Zamanla değişiyor her şey...
en çok da,
kendini tanıyamayan sen.

Paylaş:

5 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri

Evet ya... Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Evet ya... şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

EVET YA... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

hosoglu, @hosoglu

16.12.2025 16:06:05

Yine aldım atım sürdüm şafağa
Güneşin doğduğu yöne bakarken
Düşlerimi sordum kızıl ufuğa
Gönül pınarımdan hasret akarken

Etkili Yorum

mesut.çiftci, @mesut-ciftci

16.12.2025 15:28:19

Zamanın dönüşümünü ve insanın içsel yalnızlığını bu kadar yalın ama derin bir dille anlatabilmek büyük bir yetenek. Duyguların akışı satırlara öyle doğal yerleşmiş ki, okuyan kendi hayatından izler buluyor.

Tebrik ederim; hem içtenliği hem de felsefi derinliğiyle güçlü bir eser yaratmışsınız. 🎉🎉🎉

Etkili Yorum

Aksakal, @aksakal1

16.12.2025 14:59:10

"İlim ilim bilmektir/ İlim kendin bilmektir./ Sen kendini bilmezsen/ Bu nice okumaktır?" demiş Koca Yunus sekiz yüz elli yıl önce. Çok şey değerlerimizi iyi öğrenebilmenin gerçeğinde buluşuyor Muhterem Nejat Hocam. Selam ve tebriklerimle... (Aksakal)

Etkili Yorum

Oktay Güvener, @oktayguvener

16.12.2025 14:39:50

Bu şiir, üzerine uzun uzun düşünülmesi gereken bir ayna gibi. "Zamanla değişiyor her şey... en çok da, kendini tanıyamayan sen" son dizesi, okurun yüreğine adeta bir mühür gibi basılıyor. İnsan, hayat yolunda ilerlerken geriye dönüp baktığında, kendindeki o sessiz dönüşümü fark ediyor. Şairin "bazen bir gülüş oluyor, bazen gece yarısı uyanan bir iç çekiş" benzetmesi, boşluğun nasıl da farklı kılıklara büründüğünü gösteriyor. Sade bir dille yazılmış, ama her cümlesi derin anlamlar taşıyan, çok samimi bir çalışma. Okuduktan sonra insan, kendi değişimini ve yalnızlığını yeniden sorguluyor. Tebrikler Hocam.