Sabah güneş dogmadan
şehir daha uyanmamışkem
ben uyandım kendime.
Giyinmisim sevgili montumu
ne dar ne bol
Hareket alanı bırakmış kollarıma
Akıllı kesimi

Beni tutmuyor,
beni salmıyordu da.
Yürüyüşüme karışmadan
benimle geliyordu.

Bu cadde çok işlek Avrupa yakasına bağlantı noktası.
Önce yavaş sonra biraz Tempolu yürüyorum
Sen de benim hayatımsın
diyorum..
Icimden
bunu yüksek sesle söylemiyorum,
gidonu düz tutar gibi
kontrollü söylüyorum


Sonra düşünüyorum:
hayat kimseye emanet edilmezz
yan yana sürülür sadece
aynı yolda, farklı hızlarda.

Tanıdık Biisikletli geçiyor yanımdan
Tebessum ediyorum
selam vermiyor
Sorun değil.
Olgun sevgi biraz da
kimseye alınmamaktır.


Çünkü olgun sevgi
bir selamın gelip gelmemesini
kişisel algilamayacak kadar
kendine sahiptir.

Spor çizgileri tasıyan sırt cantasi omzumda,
içinde su,


bir de söyleyip söylemediğim cümleler.
Fazlasi yok
ağırlık yapmıyorlar..

Ayakkabımın bağı çözülüyor
bağlarken.
bakıyorum,

ayakkabı ayağımdan çıkmamış.
Arkadasliklar dostluklar da böyle olmali diyorum:
bağı gevşer,
yerini terk etmez..
Her şeyden bir şey yakalama çabasıindayim bugun
Ama olumlusu güzel bunun..

Ilhamı peri getirince
Peri ilhami edinince
Kıskandirmadan hani


Kulağımda da
La Belle Nation sarkisi
nazik, Avrupai, hafifçe dalgalanan bir rüzgar gibi.
Her adımda tempo tutuyor
kendi ritmimi..

Kırmızı ışıkta duruyorum,
acelem yok.
İllaki bir gün
iki insan
aynı ışıkta durur ki
ne panik
ne kaçiş.

O yüzden o cümle
ufukta görünmeyen bir ayrılığı
biliyordu zaten..
kalmak da mümkündü,
gitmek de
ikisinde de
kimse yorulmuyordu
Sevgi tutu yordu

Yürüyorum.
Nefesim yerinde,
kalbim normal.
Olgun sevgi dediğin
bir spor çantası gibi:
omzunda durur
ama seni yormaz.