0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
30
Okunma

Yokluğunda
Kuzey dağları kadar
Ömrü uzun oldu vebalı harflerin
Güney nehiri kadar
Sessiz akıp giderken
Zihin özürlü dağınık cümleler
Hep engel olup durdu düşlerimin dizelerine
Sessizliğinde
Çığırtkan satırlar arasında
Bir varmış bir yokmuş yokuşunda
Nefes nefese kalıp duruyordum
Sanki el freni çekilmişti kirpiklerimin
Yalnızlık tüneline girmeden
Belkide
Yeniden bir ışık görecekti gözlerim
Bilmiyorum
Tek bildiğim
Artık özlemin değildi
İçimdeki karanlığı çekip duran
Aslında
Yokluğunun tütsülenmiş kokusuydu
Varlığımı
Yalnızlığıma alıştıran kadınım
İlker Bulut
19/06/2018. 03.41