Dizlerimizde yaralar hiç eksik olmazdı bizim...
Açıkınca ateş yakıp denizden midye çıkarır yerdik.
Bir kibritti sermayemiz...
Kolektif çalışmayı öğrendik.

Mahallede kim en güçlü, kim en hızlı koşar bilirdik.
Güreşip koşarak öz güven kazanmayı öğrendik.

Trata çeken balıkçılarına yardım ederdik.
Karşılığında bir torba balık alırdık.
Emek ne demek, öğrendik.

Karpuz sergisine,
Kamyondan elden ele karpuz atılırdı.
Büyüklerimize yardım ederdik,
İmeceyi ve dayanışmayı öğrendik.

Bayramlarda ata binerdik...
Bir canlıyı idare etmesini öğrendik.

Evlerimiz bahçeliydi, kedimiz, köpeğimiz vardı.
Hayvanla dostluğu, hayvan sevgisini öğrendik.

Bakkal alışverişlerimizi babamız adına yapardık;
Söz vermenin namus olduğunu öğrendik.

Komşularımız kışın yakmak için odun kömür alırdı.
Odunu kömürü taşımalarına yardım ederdik.
Komşuluğun kıymetini öğrendik...

Mahallede her kapı çocuklara açıktı,
O evlerden salçalı ekmek isterdik...
Ekmek yediğimiz evlerin çocuklarına
Kardeş gözüyle bakmayı öğrendik.

Bırakın çocukları koşsunlar, düşsünler,
Hayatı öğrensinler, anlasınlar...
Öyle uzaktan izleyin,
Kapatmayın evlere...

Orhan Gülaçar