0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
34
Okunma
Terinos için kuku kuşu, vakti haber veren değil; vaktin geçiciliğini hatırlatan bir sestir. Kuku, yazla gelir kışla gider; tıpkı ömür gibi. Terinos ise vakti saymaz, ona yetişmeye çalışmaz. Çünkü bilir ki vakit tutulmaz; kuş gibidir, uçar. Bu yüzden ötüşe değil, ötüşten sonra kalan sessizliğe kulak verir. Şiirde Terinos’un sarhoşluğu içkiden değil, “an”ın farkındalığındandır.
Kuku öter incir dalında, vakit ürker geceden,
Terinos gülüp geçer, der: “Zaman korkar heceden.”
Ne saydım günü, ayı ben, ne yarına ad koydum,
Uçan kuştur vakit, bildim; konanı aldım elden.
Şarapta değil sarhoşluk, anın kendinde gizli,
Öter kuş, susar âlem, ben dinlerim içimden.
Kalan ötüş değildir bak, Knidos’ta akşamdır bu,
Terinos der ki: “Vakit geçer, geçmeyen hâldir benden.”
5.0
100% (1)
