Selanik üstüne, çöktü dumanlar
Lozan’da o ağır, imzayı attık
Görüldü uzaktan, yola çıkanlar
Kervanın ardından, yaşlar bıraktık

Ray’a dizildi hep, kara vagonlar
Sıraya dizildi, koca vapurlar
Ne canlar ezildi, bastı ayaklar
Gülcemal’den suya, başlar bıraktık

Vapurun içinde, yayıldı illet
Kırıldı orada, koca bir millet
Sevgili ayıran, o yaman zillet
Tifüs’ün eline, aşklar bıraktık

Ufukta göründü, Ayyıldız sancak
Asıl gurbetimiz, tez başlayacak
Yıl yirmibeşti, aylardan ocak
Gündüzden geceye, taşlar bıraktık

Kendi yurdumuzda, Yunan sayıldık
Halbuki biz aynı, Turan dalıydık
Gövdemiz burdayken, daldan kırıldık
Selanik ufkuna, düşler bıraktık

Sırtımıza vurdu, dertten ağaçlar
Geçit vermez oldu, o dik yamaçlar
Doymadı gitti şu, gözü hep açlar
Uğruna ağaran, saçlar bıraktık

Bitmedi sılada, çetin yokuşlar
Soldu yüreklerde, sırma nakışlar
Maziye kilitli, kaldı bakışlar
Rumeli ufkuna, kuşlar bıraktık