1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
65
Okunma
Gözlerin, geceme dolan bir kandil misali.
“Unut” deme, unutamam;
içime işledin artık.
Ay gibi yüreğime vurunca
rüzgârının tınısı,
karanlığımın içine bahar gibi doğdun.
Mevsim kış deme bana.
Yazdan kalma bu huy senin;
esersin yine serin serin.
Yeryüzü soğuk iken yüreğim dingin…
Mevsim kış deme bana.
Gecenin sessizliğinde bir deniz sefası düşlerken,
rüzgârınla ardına kattığın karanlık suların,
nostalji tadında dokunur hatıraların.
Mevsim kış deme bana.
Şivekâr bir yüzün vardı; saçların kara çalar.
Karanlık sular coştukça, esintinle, göğe çıkar;
Ruhum seni arzuladıkça, gönlüme dolar
Mevsim kış deme bana.
Turgay Kılıç
07/12/2025
02:17
5.0
100% (2)
Cevap Yaz