-Terk edilişlerin kıyısında vururum kumsalına
Oysa en çok ölüşüm uzanmaktı dudaklarının kenarına-


Bir var bir yok arası,
Kıvrımlarıma düşen gölge, ellerin .
Islanırım saçlarının ucunda;
Haritası çizilirken bedenimin.

Ben ki ıssız bayram çocuğu;
Yalnızlık sonrasına denk gelmiş gülüşüne sevinen,
Düşünde kokan denizim.

İçimde yelkovanı tutan akrep,
Tere bulaşan çığlık basar dışımı.
Dilimde kor yutmuş fısıltıların külü,
Seninle günlenirim .

Sıyırıp döşünden ayrılığı ,
Akarken içinden gözen,
Oturup şiirlerimin cumbasına
Yokluğumu demlersin... Bilirim.

Aşkla vuran, vurdukça susatan dua; sesin,
Ansız kayboluşlarımda, üzerime giyinirken seni;
Kapında nöbet tutar özlemim.

Eflatun düşleri yorgunum, gel deyişlim:
Duyulmuyorsa buralardan nefesim;
Hisset!
Rüzgarsız üşüdüğün gecenin "biz yerinde’yim".


Kasım’dı 2007