Nicedir aşikâr benim sözlerim.
Özümdeki mânâya değmezsin gönül.
Ben bağında bir gül idim,
Dalında incinme ye değmezsin gönül.
///
Seninle var oldu kör olası bahtım.
Gözümde yok artık, tac ile tahtın.
Ben ki; gözünde fer, yemininde ahtım.
Aldanıp, yanmaya değmezsin gönül.
///
Gün gelir hesap dediğin döner elbet.
Sözün ardı sır olmaz, erer nihayet.
Kader defterinde silinmez ayet.
Ağlayıp, sızlanmaya değmezsin gönül.
///
Kahrında lütfunda yeri var sende.
Dert olursun cana, yük olur tende.
Kul sabrını kuşanır, anar seni dilde.
Arayan canı bulur, canana değmezsin gönül.
///
Ademoğlu ektiğini biçer bu dünyada.
Derman bulunur elbet onmaz yaraya.
Kul bu; hata eder sığınır hep duaya.
Yaradan kulunu görür, cefaya değmezsin gönül.
///
Vuslat gecikirse, sakın sabrını yoklama.
Ateş olur isen, külünde bahane arama.
Her gözyaşı döktüğünde, ye’se kapılma.
Kadere küsmeye değmezsin gönül.
///
Yorgun düştü gönlüm aşka kul iken.
Gözlerim yaş olup, toprağa düşerken.
Nice umutlarım soldu, vaktim geçerken.
Ömrümde sineye değmezsin gönül.

Yunus DURDAK
05.12.2025