Gece, içime doğru uzanan uzun bir yoldu.
Adımlarım sessiz, düşüncelerim telaşlı…
Sanki bir kapının önünde bekler gibi,
sana dair her ihtimali dinliyorum.

Sana söyleyemediklerim,
ruhumda saklanan bir çocuk gibi ürkek.
Bir gün cesaret ederim belki
ama o güne kadar
suskunluğumun gölgesinde büyüyor ismin.

Sen, mesafesi ölçülmeyen bir yıldızsın bana.
Ne kadar yakınım,
ne kadar uzağım,
hiçbiri belli değil.
Bilmediğim yanların
en çok da onları seviyorum.

Gecenin bir yerinde
bir fotoğrafına takılıyor gözüm;
o an sanki dünya duruyor.
Yüzündeki her çizgi,
içimde yıllardır bekleyen bir cümleyi tamamlıyor.

Ve saçlarına hiç dokunmamış olmam…
en çok bu eksiklik yakıyor beni.
Hayalini bile kurarken
kalbim, kokusunu bilmediğim bir rüzgâra tutuluyor.

Öyle garip ki…
Sana yaklaşmayı düşledikçe,
kendimi biraz daha kaybediyorum.
Ama kaybolmak da güzel
varış noktası sensen eğer.

05/12/2025 04:00

~ Ülgen